Columns, artikelen & foto's

Introductie
Mijn echtgenote Sandra en ik bezitten een fraai appartement op Phuket, Thailand. Kalm aan de kust op een Condo met 50 appartementen. 5 april j.l. zijn wij daar één week eerder dan gepland vertrokken, omdat alles op slot ging inclusief Phuket Airport na de uitbraak. Sinds die tijd zijn de maatregelen er verder verscherpt en zijn buitenlandse toeristen er nog niet (echt) welkom.

Via onze vriend en medebewoner Ron Schütte, longchirurg in ruste, zijn we het traject  begonnen een visum aan te vragen in de wetenschap dat we bij aankomst vijftien nachten in quarantaine moesten. De aanvragen lopen via de Thaise ambassade in Den Haag. Papierwinkel XL zoals uittreksel geboorte-bevolkingsregister, bewijs van goed gedrag, twee verklaringen van de dokter waarvan een dat we geen lepra en nog veel meer hebben gehad en twee of wij geestelijk wel in orde waren, inkomsten, bezittingen in Thailand, verzekeringsverklaring met als extra dat wij voor minimaal  100.000 dollar verzekerd zijn en de rest bespaar ik U.

Naar Den Haag waar we eerst formulieren moesten laten stempelen bij BIG (BIG register, Beroepen in de individuele gezondheidszorg) en ministerie Buitenlandse zaken alvorens naar de ambassade te gaan. Werden keurig geholpen op dinsdag en we konden op vrijdag de visa ophalen. Leek snel te gaan. Maar toen nog een CeO (Certificate of Entry) aanvragen. Ging bij mij redelijk snel maar de verzekering van Sandra deed moeilijk over de omschrijving en de ambassade ging niet akkoord.

Na een week vol stress eindelijk de goede omschrijving en 45 uur voor vertrek kwam op vrijdagavond het CeO. Narrow escape door een stelletje eigenwijze verzekeringsmensen. Zonder hulp van voornoemde vriend Ron hadden we het niet spits gekregen. Alle papieren strak gemaakt voor vertrek inclusief vluchtgegevens, hotel bevestiging en een negatieve Covid test tot 72 uur voor vertrek. Zondag 6 december vertrokken wij met de Emirates naar Dubai en met een stop over van drie uur door naar Bangkok. Thailand here we come!!!

Dag 1
Op 7 december om 12.30 uur local time arriveerden wij in BKK. De luchthaven leek meer op een hospitaal want er liep een vijftigtal mensen met maanpakken, mondkapjes en een plastic venster. Onder begeleiding naar loket 1, 2, 3 en 4 alvorens naar de Immigration te gaan. Ging redelijk vlot en na het oppikken van de bagage worden we na de douane direct opgevangen door een medewerker van ons ASQ (Alternative State Quarantine) hotel die ons naar de bus bracht en direct op naar het hotel.

Ook daar allemaal maanpakken en opnieuw papierwinkel laten zien en toen naar de kamer waar we vier dagen niet af mochten. We hadden een dubbele kamer met een tussendeur en twee kleine balkons. We kregen direct wat te eten uit plastic bakjes wat ook vier dagen zou duren. Spullen uitgepakt, Ipad op TV aangesloten en Netflix doet het uitstekend. Om 19.00 uur beef en kip met rijst voor ons, Netflixje en vroeg naar bed, kapot van de reis.

Dag 2
09.00 uur de bel. Temperaturen wat in de middag wordt herhaald. En het ontbijt in een papieren zakje in het plastic met bestek van hetzelfde materiaal. We zijn toch niet melaats. Een meegenomen bal opgepompt wat ruim een uur in beslag nam en de andere sport attributen uitgepakt.

‘s Middags had ik een drie uur durende Teams meeting met NL en het werkte allemaal perfect. Na het diner ieder een velletje Yatzee volgegooid waarbij Sandra met ruime voorsprong mijn zelfvertrouwen deed verminderen. Bedtijd.

Dag 3
Na het tempen en ontbijt met de mail en de foto’s aan de slag i.v.m. achterstallig onderhoud. Een saaie klus zonder tijdsdruk. Eerste 1200 foto’s weg. ’s Middags sporten met instructies via de Ipad. Een niet al te lange maar pittige exercise. Goed om even te zweten want de stappenteller raakt niet overwerkt. Na het diner wat aanklooien, tweede poging Yatzee met hetzelfde resultaat, filmpje en game set and match over.

Dag 4
De bel wekt ons. 36,8 beiden. No fever madam. Goed te weten. Om 11 uur naar de Covid test. Tong kietelen i.p.v. achter in de keel en neus. De wandeling er naar toe en terug gaf een indruk van het hotel. Vijf sterren vind ik er één te veel waar mijn vrouw het niet mee eens is. Ja, de eerste  haarscheurtjes?

Morgen de uitslag en bij negatief mogen we anderhalf uur per dag relaxen op het terras van het hotel. Zwembad is verboden gebied. De rest van de dag weer diverse dingen gedaan, na het diner zitten beppen, diverse mensen op de Facetime, serie afgekeken en was al snel half 1. Toch maar even de wekker zetten.

Dag 5
Daar staan ze weer. 36.8 sir. No fever. Een van de weinige onderzoeken waar je direct de uitslag van krijgt. En zonder de uitslag te hebben ontbijt op een bord met normaal bestek. Hoogtepunt 1 van die dag. ’s Middags het verlossende woord. Negative!!

Om 11 uur komt de schoonmaak en wij mogen een uur naar een ander verblijf waar één stoel in de kamer stond en één op het balkon. Een blind paard kan hier nog niet voor honderd Thaise bath schade trappen. Ipad mee dus we vermaakten ons dat uurtje wel. Na de lunch dus het goede nieuws.

Ik belde naar de receptie met de vraag ons te noteren van 17 tot 18.30 uur voor het luchten. Fully booked sir. Madam, left or right I go to the terrace so please have a serious look. 5 minuten later: OK sir 5 o’clock. Ook hier moet je dus je woordje doen echter zonder stemverheffing want dat werkt in Thailand averechts.

Een aardige wandeling naar het terras waar je kunt staan, zitten en een drankje nemen. Zoals de hele periode alcoholvrij. Het is niet echt boeiend maar je hebt aanspraak aan medegevangenen. Zo troffen we er een Duitse vrouw die na deze periode vier dagen voor business zou reizen en daarna naar huis zou vliegen. Coming home for Xmas, zeg maar. Je moet er maar zin in hebben.

Na een shake en voor mij een Heineken 0,0 gingen we maar weer naar de kamer. Na een heerlijke zeebaars voor beiden tijd om met mijn zoon te FaceTimen over de zaak waar hij werkt en de Brexit wat nog heel onduidelijk is. Wordt het weer uitstel ?? We gaan de vijfde nacht in.

Dag 6
Na een zeer slechte nacht 9 uur tempen en na het ontbijt nu van 11 tot 12.30 luchten. 12 euro voor twee kopjes koffie en flesje water moet kunnen toch?? Het was aangenaam en we troffen een stel uit Den Haag die hun laatste nacht in zouden gaan. Ze hadden het wel gehad. Lekker opbeurend!!

Na de lunch sporten en even kijken hoe Max Verstappen het er in de kwalificatie vanaf maakt. Na het diner een poosje naar Undercover gekeken. Die Frank Lammers is bij de Jumbo aardiger dan in deze serie. De slechte nacht ervoor en het sporten deed bij ons op tijd de luiken dicht.

Dag 7
Beiden als een blok geslapen. Ik werd werkelijk half in coma wakker en moest eerst twee bakken koffie hebben om terug op aarde te komen. 37 sir. No fever terwijl het ontbijt ook werd gebracht. We klooien los van elkaar maar wat aan. Sandra maakt fotoboeken van onze trips naar Oostenrijk en Zwitserland afgelopen zomer. Ik maak een ‘to do’ lijstje.

Om 17 uur weer luchten. Het had hard geregend maar we vonden nog twee droge stoelen. Kwamen met een Duits echtpaar aan de praat die ook door zouden gaan naar Phuket. Gaven nog een tip van een top restaurant een half uurtje bij ons vandaan.

Na het diner naar de F1 race Abu Dabi gekeken. Op een negenhonderd miljoen euro kostend circuit was de race net zo saai als het circuit zelf maar Max zorgde ervoor dat het Wilhelmus klonk. Klinkt niet zo vaak in die zandbak daar. Top Max, het seizoen zit erop, dus kom lekker naar Thailand. Weet nog een goed ASQ hotel voor je.

Hierna The Crown gekeken. Ieder huis heeft zijn kruis maar op Buckingham Palace konden ze er in het verleden (en heden) ook een potje van maken. Ik heb vier jaar in Engeland gewoond en herken er veel van. Gebouwen, tradities, koninklijke opsmuk maar van die ruzies wist ik niet veel. Wel een leuke serie.

Dag 8
Nog steeds geen koorts. Onze kamers worden schoongemaakt en een fooitje doet wonderen. Een handdoek in de vorm van een olifant op bed en alles brandschoon. Wij uurtje naar een ander verblijf wat ook weer iets de dag breekt.

Tonijnsalade als lunch is het kader van gewichtscontrole. Er is bij ons beiden zelfs iets af. Het regent inmiddels tropisch vergezeld door een fikse onweersbui. Welcome back to Thailand. Spierpijntjes doen ons besluiten een dagje niet te sporten.

Rustige middag waarbij de maatregelen in Nederland voor een lock down bij ons binnenkomen. We hebben een goed besluit genomen hierheen te gaan, concluderen we samen. Na het diner voor de tweede keer Face Timen met mijn broer Dingeman die al 30 jaar hier woont en zijn brood verdient in de real estate en project ontwikkeling.

Goed besluit broer, zegt hij mij. De opsluiting vindt hij ook te lang, tarieven verfoeit hij en hij bevestigt dat Thailand safe is maar de meerderheid van de bevolking liever nog geen farangs (buitenlanders) ziet binnen komen. Apart zeker als je bedenkt wat dit voor de economie betekent.

Toerisme is zo belangrijk. En zoals altijd verbeteren wij de wereld gepaard gaand met enig cynisme waarvan we beiden weten dat onze mening niets verandert. En we gedenken onze moeder die gisteren 33 jaar geleden op 63-jarige leeftijd overleed.

Om 01.00 uur toch maar even naar Rutte gekeken. Wat hebben wij met de ondernemers te doen die al hard geraakt waren en nu nog langer de deuren moeten sluiten. Kom op met dat vaccin wat in onze ogen de oplossing gaat bieden. We gaan slapen.

Dag 9
De wekker doet zijn werk om 08.30 uur. Geslapen als een blok. Beiden 37 en wat denk je: No fever!!! We zijn over de helft en nu gaan we aftellen. Ik neem even geen ei maar beperk mij tot een yoghurtje met vers fruit. Six pack is coming soon, denk ik maar. Sandra smult van haar gebakken eitjes. Hierna beiden aan het werk. Betalingen, mails, bellijstje maken en Sandra boekt voor onze TV in Phuket en de vlucht naar Phuket op de 22e.

13.00 uur aankomst dus normaal 14.00 uur op ons plekje. Kunnen we bij daglicht ons nieuwe terras zien en de verbouwing van de vloer, het verwijderen van veel hout en nieuw te kopen kasten opmeten. Wat worden we toch druk. Lichte lunch, even laten zakken en dan sporten. Dan weer luchten.

Onderweg er naar toe treffen we het voornoemde Duitse stel. We gaan op afstand bij elkaar zitten en raken aan de praat. En hij is een bijzondere Duitser want hij heeft humor. Daar zijn er niet zo veel van in de BRD. Zij hebben een huis zo’n half uur bij ons vandaan en we worden uitgenodigd een keer bij hen op de golfclub te komen spelen. Sandra en ik hebben het een half jaar geleden opgepakt, hebben les en spelen met wisselend succes.

Na het diner belt zoon Wijnand dat hij thuis moet blijven omdat een van zijn vrienden positief was getest en hem thuis ontvangen had dit weekend. Na vijf dagen mag hij testen. Hij heeft geen klachten maar zo zie je maar weer hoe voorzichtig je moet zijn. Na het diner beperken wij ons tot Netflix en gaan er op tijd in.

Dag 10
Ik ben vroeg wakker en laat Sandra lekker liggen. Lees dat nu de hele wereld code Oranje heeft dus we zijn op tijd deze kant opgegaan. Nog zes nachtjes denk ik terwijl ik de krant lees. Heb hier en daar wat pijntjes van het sporten dus even rekken en strekken en wachten op Mrs. No Fever.

Na het ontbijt nog maar weer eens gas geven met opschonen van de mails en foto’s. San maakt nog een paar fotoboekjes voor vriendinnen en zo zijn we tot de lunch mooi druk. Ieder op zijn ‘eigen’  kamer.

Toch nog maar even half uurtje sporten alvorens we gaan luchten. De anderhalf uur maken we zelden vol want eigenlijk is de ambiance saai en het is maar net wie je treft. Na een uur hebben we het wel weer gezien. Na het diner hebben we een leuke op Netflix te pakken, onderbroken door wat Face Time gesprekken met diverse mensen.

Dag 11
Het is de 50e trouwdag van Sandra’s ouders en dat wordt na het ontbijt virtueel gevierd. Het cadeau, een mooi diner, overnachting en ontbijt moet door de nieuwe maatregelen in Nederland worden opgeschoven naar betere tijden.

Broer Rogier is voor deze dag uit Engeland overgekomen en zus Nicole is ook in Almelo met haar twee kids waarvan de kleinste het mobieltje van opa even test en er een glas cassis overheen gooit. Game set and match over. Saai om het op deze manier te vieren maar het wordt door het gouden bruidspaar sportief gedragen.

Bij opa begint Thailand echt te kriebelen want het weer is bijzonder saai en nu er niets mag nog deprimerender. Maar ja quarantaine blijft hier voorlopig verplicht. We horen het wel. Kamer wordt schoongemaakt en na een uur is alles weer spic and span.

Tijdens het luchten treffen we een Nederlandse man die al 34 jaar in Australië woont en daar een kozijnenfabriek heeft. Daar is het zo strak dat je echt sterke argumenten moet hebben het land te verlaten. Volgens hem wachten 40.000 landgenoten al weken/maanden om weer terug te keren naar dat mooie land. Na het diner maken we ons Flixje af en gaan er op tijd in.

Dag 12
Vrouwlief is zo onrustig dat ik besluit naar de andere kamer te gaan en nog wat probeer te slapen. Dat lukt tot 07.00 uur, lees de krant en tik dit verhaal uit. Vandaag zullen wij onze tweede Covid test ondergaan. Afspraak staat half 11. Licht ontbijt besteld. Half 11 ondergaan we de test en is met vijf minuten klaar. Tomorrow afternoon result sir.

Na de lunch klooien we ieder op onze wijze. Wat zakelijke telefoontjes en prive Facetime gesprekken. Om 15.30 sporten we op aanwijzing van de Ipad. Ik overstrek mijn schouder een beetje dus concentreer ik mij maar op de beenspieren. Lekker even. Douchen en om 17.00 uur even luchten maar een klein uur is voldoende.

Een zeebaars voor Sandra en goulash voor mij. Heerlijk. We zijn beiden een beetje duf maar besluiten toch maar een filmpje te pakken. Gaat over Noord Ierland met Brad Pitt en Harrison Ford. Mooie film. Op tijd erin en morgen de test afwachten.

Dag 13
Tot onze verbazing lag er om 09.00 uur al een brief dat we negatief getest zijn met bijgesloten een armbandje wat ons meer privileges geeft. Lunchen en dineren mag in het restaurant, de gym is beschikbaar en we mogen naar het zwembad zonder te mogen zwemmen. Trachten nog op een zender te komen waar we de Eredivisie kunnen zien maar inloggen is bepaald niet sfeer verhogend. Het lukt niet. Stoppen is het medicijn maar dan ben je bij Sandra aan het verkeerde adres.

Ik ga maar naar de andere kamer om wat dingetjes te doen. Boek een tafel voor de lunch. We gaan het beleven. Het was bijzonder aangenaam de lunch op het hotelterras te beleven. Kwaliteit uitstekend en zo uit de keuken op tafel. En we hebben meer vrijheid en minder controle.

Voor de avond hebben wij een tafel van vier om met het voornoemde Duitse stel een hapje te eten. Thai street food stond op de kaart maar er was weinig wat mij kon bekoren. Ligt aan mij maar goed voor het gewicht denk ik maar. Voor het Duitse stel (Klaus und Heinke) hun laatste avond. Zij vliegen morgen naar Phuket. Wir sehen uns is de afspraak. We beginnen aan de 13 Geboden op Netflix en gaan uiteindelijk op tijd naar bed.

Dag 14
Mijn pijnlijke schouder zorgt er voor dat ik al om half 7 uit de veren ben. Zonnetje is ook net wakker dus mooi op het balkon gezeten waar ik tot mijn verdriet lees dat mijn FC Utrecht ook niet van Fortuna kan winnen. Het zevende gelijk spel uit twaalf wedstrijden.

Mijn broer stuurt een berichtje dat er een uitbraak is in Samut Songkran zo’n 75 km onder Bangkok. 500 besmettingen met kans op nog veel meer. Dat is slecht nieuws voor Thailand maar niet op de zaak vooruit lopen.

Rond 11 uur naar het zwembad met een boekje en aansluitend de lunch op het terras. Dit is vakantiegevoel. Na de lunch weer aanklooien en vele telefoontjes ontvangen en gepleegd.

Na het diner moet er naar Heracles gekeken worden want dat is het clubje van Sandra. Heerenveen uit en ja hoor ze winnen en pakken de broodnodige drie punten. Nog even 13 geboden kijken en het mandje in voor de voorlaatste nacht. Voor het eerst zeggen we tegen elkaar dat we het wel goed vinden zo.

Dag 15
Weer vroeg wakker, prachtig weer en voelt fris aan. Lees dat het in Europa niet goed gaat en het Verenigd Koninkrijk door veel landen wordt verbannen met reizen naar Europa. Over Thailand verder nog geen nieuws. Laatste dagje. Na het ontbijt langzaam pakken. De was nemen we mee naar Phuket en onze koffers zijn zwaarder dan 20 kg. Dat wordt bijbetalen.

We lunchen lekker in het restaurant en reserveren voor het diner. Nog even naar de pool waar we anderhalf uur doorbrengen en na het diner onze laatste nacht in. Taxi staat morgen om 08.30 uur voor de deur.

Dag 16
Een yoghurtje als ontbijt en dan richting luchthaven en even 3.000 bath (ruim 80 euro) bijbetalen voor 3,4 kg overgewicht. Nog nooit zulke dure Hollandse kaas meegenomen. We vliegen om 11.20 uur naar Phuket. Alles op tijd en om kwart over 2 zijn we in ons appartement. Ons doel is bereikt.

Lekker in ons eigen appartement dat door onze hulp Phoo er weer spic and span uitziet. Verbouwing ziet er keurig uit dank zij onze vriend Wilco de Ridder die ook bij ons woont.

Nawoord
Op voorhand kijk je er natuurlijk tegenop om vijftien nachten in je vrijheid beperkt te worden. Zeker als je de eerste vier dagen geen grote teen op de gang mag zetten. Aan de andere kant word je creatief met de invulling van de dagen. Filmpjes keken we samen maar verder ieder ons ding.

De twee kamers met tussendeur was ideaal maar toch zit je eigenlijk wel op elkaars lip. Het is geweldig gegaan en onvertogen woorden zijn er niet gevallen. En het doel hier op Phuket, coronaveilig en met heerlijk weer te zijn voelt als rijkdom.

Mijn twee zoons steunen ons en geven ons groot gelijk. En Face time werkt hier net zo goed als in Nederland dus dat maakt ook geen verschil. Ik kreeg in november mijn eerste volledige AOW binnen dus ik begin het Zwitserleven gevoel te krijgen. Niet dat ik er van kan leven maar toch!! Nee we zijn al aan het genieten, doe mijn werk hier vandaan als thuiswerken dus het verschil is 25 à 30 graden Celcius met als intermezzo een flinke tropische bui. En tenslotte : Ik was en wil nooit in de gevangenis!! Vrijheid is een grote rijkdom.