Koppen
In het verleden hadden kranten geen koppen, alleen datelines. De moderne nieuwskop ontwikkelde zich in de negentiende eeuw toen er in de Verenigde Staten massakranten ontstonden, die op straat werden verkocht. Het nieuws moest ‑ letterlijk ‑ worden uitgeschreeuwd. Maar chique kranten als The Times, Algemeen Handelsblad en NRC bleven nog tot ver in de twintigste eeuw koppen plaatsen die meer het karakter van opschriften hadden dan nieuwskoppen.
Het maken van een goede kop vereist een zeker talent. ‘Quick‑step to divorce’ zette een Engelse krant boven een artikel over een discotheek, waar als gevolg van de boeiende contacten op de dansvloer veel echtparen de eerste stap op weg naar echtscheiding zetten. De Engelse taal lijkt zich trouwens beter te lenen voor puntige koppen dan het Nederlands, dat vaak meer woorden nodig heeft om hetzelfde uit te drukken.
Een kop moet duidelijk, informatief en aantrekkelijk zijn. En hij moet passen. Inhoudelijk zal de kop vaak iets stelliger zijn dan de inhoud van het bericht, omdat het niet altijd mogelijk is de gewenste nuance te vinden. Maar dat is ‑ mits de kop niet zwaar overdreven is ‑ geen ramp, omdat krantenlezers dit gewend zijn. Er is trouwens een groot verschil tussen de koppen in serieuze kranten als Trouw, de Volkskrant en NRC Handelsblad en populaire bladen als De Telegraaf en de AD‑bladen.
Zie verder: Woordgebruik in de kop, kopsynoniemen, koppen zoeken en kopopdrachten.
Nog geen reacties